Conclusies.

De volgende dag zouden ze conclusies trekken, samen beslissen hoe nu verder. ‘s Ochtends vroeg had Ishma het nog nodig gevonden om zich nog wat verder te verdiepen in wat zich onder het zwembad bevond en daarbij Burton ingeschakeld. De finale was in de werkkamer van Chiavel. Bleven ze in zijn sfeer, vonden ze. Weer beheerste Ishma de verhoudingen. Estrice bleef afwachtend, Verna berustend verlegen en Hesta ogen stonden nog steeds op ujiterst assertief. Toch weigerde Ishma dit keer de openingszet, zette ze in op afwachten, op wie zich als eerste blootgaf. Dat werd Verna.

‘Die aanslag is zorgvuldig voorbereid. Het had moord met voorbedachte rade moeten worden. Dank zij Ishma is het mislukt en heeft hij zich in het niets opgelost.’ Ze hadden verteld van hun afdaling tot aan het moeras. ‘Zijn spot reageert niet meer. Niemand zal hem daar dus ooit vinden. Wat als wij de politie hierbij betrekken en ons bizarre verhaal opdissen; zal die ons ooit geloven? Zeker weten van niet. Die zal ons verdenken van weet niet wat, eindeloos ondervragen en de meest wilde theorieën bedenken over zijn verdwijning, die eens zal blijken. De moordmachine zullen ze grondig inspecteren en dan constateren dat Ishma dit bewijs heeft geprobeerd te verdonkeremanen. Het motief zal boven water komen, daarmee de diefstal van Burton met als medeplichtige Kervin, en het verzaken van Estrice tegenover het SG. Daarbij ga ook ik niet vrijuit. Dus alleen maar moeilijkheden voor iedereen. Wat mij betreft beschouwen we de zaak als afgedaan en gaan we naar huis. Chiavel is op reis gegaan, en wie zal het tegendeel kunnen bewijzen?’

Verna was als gebruikelijk weer heel duidelijk. Ze voelde niets voor een spitten door niet ingewijden in die vinding van Estrice. Nu ze de gevolgen daarvan kende kon dat maar beter net als Chiavel zich in het niets oplossen. Kreeg die toch nog zijn zin. Hoefde ze dat ook het SG niet te melde. Na enig beraad verklaarden ook Estrice en Hesta zich hiermee eens. Alleen Burton weigerde nog zich hierbij neer te leggen.

‘Wat als onze kameraden over enige tijd naar hem vragen? Een tijd lang kunnen wij nog uitvluchten verzinnen. Maar uiteindelijk krijgt iemand argwaan. Kervin en ik wonen hier en ontkomen er niet aan eens te melden dat onze huisbaas spoorloos is.’

‘Dat is dan jullie probleem. Wíj gaan naar huis,’ maakte Ishma tenslotte duidelijk. ‘En wat jullie doen? Alle tijd om daarover na te denken. Chiavel is weg, de hort op, op zoek naar nieuwe kameraden of heeft gewoon op eigen houtje een nog niet verkende helling genomen. Dat deed hij toch wel meer en zonder jullie daarin te kennen. Eens zullen jullie de politie moeten vragen hem te zoeken. Die zal wereldwijd een spotzoek aanvragen en dan constateren dat ook dat vermalen is, zich nergens meldt. Chiavel is dan definitief spoorloos. De politie de restanten van zijn moordmachine tonen zou ik zeker niet doen. Die zal jullie dan zeker verdenken iets met zijn verdwijning te maken te hebben, vooral als ze zien hoe grondig alles kortgeleden onklaar is gemaakt is. En wat wij zullen getuigen als we daartoe worden opgeroepen? Gewoon, dat we van niets weten, het hier in alle opzichten heel leuk hebben gehad en met de beste herinneringen aan Chiavel zijn vertrokken.’ Na deze cynische woorden keek Ishma de twee mannen ironisch aan. Dit was een vrouw die ook nog van vechten hield en met alle middelen.

‘Jullie dachten ons te kunnen manipuleren. Dat is mislukt, net als die poging tot eliminatie. We zullen jullie nergens van beschuldigen noch vrijpleiten. Wat is gebeurd: vooral jullie zaak en mogen jullie zelf oplossen.’ Na dit vonnis van Ishma knikten de vrouwen instemmend en bleven zij mannen stomgeslagen stil. Om die impasse zo te laten stelde Ishma voor meteen te vertrekken. Deze woorden werden ingeleid door het geluid in de verte van een de horst naderende hopper. Ook die had ze dus al besteld én voor dit moment. De vrouwen wilden dit oord en de afgelopen gebeurtenissen zo snel mogelijk achter zich te laten. Alleen Verna bleef nog een nacht bleef. Die wilde kennelijk apart met ze afrekenen.

‘Laat die drie maar gaan, Kervin,’ zei ze toen ze alleen waren. ‘Die kunnen het jullie alleen maar moeilijk maken. Elke actie van jullie kant, elke geuite verdenking zal zich als een boemerang tegen jullie keren. Chiavel is vertrokken. Waarheen, dat moeten we gewoon niet willen weten. Ga zelf ook een tijdje zwerven en kom pas over een paar maanden terug. Dat deed je meer. Laten het vragen en zoeken naar hem als het even kan over aan de anderen. Hij heeft een gevaarlijke hobby en komt op plekken waar de natuur elke fatale misstap radicaal afstraft. Hem zullen ze nooit meer vinden. Na een paar jaar vermissing wordt hij officieel uitgeschreven. Wie weet wat jullie dan nog te vererven krijgen?’ Ook Verna wilde orde op zaken en afsluiting van dit sombere avontuur op hun horst.

De gebeurtenissen hadden een ijzige deken gelegd over alle verhoudingen. Met Chiavel voorgoed op reis zou zijn horst nooit meer zijn thuis zijn, werd hij mogelijk weer gedoemd tot zwerver en zo overgeleverd aan wie wat met hem wilde. Maar het geheim zou geheim blijven. Ook de vrouwen hadden zo besloten. Chiavel had bereikt wat hij beoogde, op zijn manier tenminst het huidige mensdom gered. Maar voor hoelang?

‘Kervin, bestel wat te eten. Dan kunnen wat bijkomen onder het eten en verder overleggen.’ Hij begreep dat Verna het heft in handen nam, en hem nog niet zomaar liet vallen.

***